|
اهواز، دموكراسي و قوميت |
من فرزند بازار عرب ها هستم، جايي كه قديمي ترين نقطه شهر اهواز است. اگر ساليان درازي در اين محل نيستم، اما مدت 26 سال، از زمان تولد و زندگي، كافي است كه بخش مهمي از حافظه تاريخي و حال و هوايي كه در اين حافظه زندگي مي كنم، متعلق به آن بازار باشد. اين تعلق خاطر، شايد براي كسي كه هيچگاه با قدرت ميانه اي نداشته و ندارد و نيز براي كسي كه بسياري از جلوه هاي مدنيت را، به ويژه آنچه كه در اشكال مدرنيزم و پست مدرنيزم، به تشديد روابط سلطه منجر شده است، چندان خالي از محل نباشد.
من فرزند بازار عرب ها هستم و به خوبي مي دانم كه روح عربيت با قدرت بيگانه است. آنها كه در مقام قدرت از عربيت سخن مي گويند، نه تنها با خواسته هاي اعراب خطه خوز بيگانه اند، بلكه با خاصه هايي كه اين عربيت بيانگر آن است، به كلي بيگانه اند.
ادامه مطلب |
|
|
|
پنج‌شنبه 3 اردیبهشت 1383 |
|
نظرات(0) |
|
|
|